1
2
3 Մանաւանդ
4 Երանի՜ թէ
5
6 Ուրեմն
7 Որովհետեւ ծառն էլ տակաւին յոյս ունի. Եթէ կտրուի, դարձեալ կ’ծլի, եւ նորա ճիւղերը չեն պակասիլ։
8 Թէեւ նորա արմատը հողումը ծերացած լինի, եւ նորա բունը մեռած լինի փոշիի մէջ.
9 Եւ ջրի հոտիցը էլի կ’ծաղկի եւ ճիւղեր կ’արձակէ նոր տնկուածի պէս։
10 Բայց մարդս մեռնում է ընկնում, եւ մարդս վախճանվում է, եւ ո՞ւր է։
11 Ջուրերը ծովակիցը հոսում են, եւ գետը ցամաքում չորանում է.
12 Այնպէս էլ մարդս պառկում է եւ վեր չէ կենում.
13 Երանի՜ թէ ինձ դժոխքումը ծածկէիր, թաքցնէիր մինչեւ քո բարկութեան անցնելը, ինձ սահման որոշէիր եւ յետոյ ինձ յիշէիր։
14 Եթէ մարդս մեռաւ, մի՞թէ կ’կենդանանայ. Պատերազմիս բոլոր օրերը
15
16
17
18 Եւ մինչեւ անգամ սարը ընկնում փշրվում է, եւ ապառաժը փոխվում է իր տեղիցը,
19 Ջուրերը մաշեցնում են քարերը, նորա հոսանքները ողողում են երկրի հողը. Բայց դու մարդիս յոյսը փչացնում ես։
20 Դու նորան յաղթահարում ես իսպառ. Եւ նա գնում է, նորա դէմքը փոխելով, բաց ես թողում նորան։
21 Նորա որդիքը պատիւ ունին՝
22 Միայն նորա վերայի մարմինն է ցաւում, եւ նորա հոգին՝ նորանում տրտմում։